Łukasz w domu pisał ze słuchu, przepisywał z kartki czy też z tablicy bez najmniejszego problemu. W szkole od samego początku po prostu nie chciał. W związku z tym Panie chciały przyklejać gotowe teksty, a też zdarzało się pisanie za Łukasza. Często taki gotowy tekst wyrywałam i Łukasz przepisywał. Nie mogę zrozumieć jak to możliwe, że dziecko umie pisać, ale tego nie robi bo mu się zwyczajnie nie chce, Bez sensu jest wklejanie długich tekstów, które są i tak nie zrozumiałe. Nie wiem dlaczego w takim przypadku nie ćwiczy się pisowni dziecka dając zdania na jego poziomie ? Krótkie i sensowne i tyle ile jest wstanie chętnie zapisać, ewentualnie dokończyć w domu. W tym przypadku dziecko chodzi do szkoły aby się uczyć, czy tracić to co zostało wyćwiczone ?
Ostatnio rozmawiałam z koleżanką, która ma córkę w gimnazjum i obie doszłyśmy do tego samego wniosku "dla dzieci z poważnymi zaburzeniami są lepsze Szkoły Specjalne", ponieważ program jest dostosowany do dziecka w taki sposób aby się faktycznie rozwijało. Druga istotna rzecz to dzieci są na podobnym poziomie i lepiej się dogadują. Czasami zastanawiam się ... "Czy Łukasza dałabym do szkoły specjalnej ?" i pomimo wszystkiego odpowiedź brzmi "nie", ponieważ bardzo bym żałowała, że nie chodził do klasy integracyjnej. Po drugie prawdopodobnie ograniczyłabym się do dużo niższego poziomu, z którego też by nie było rewelacji. Sadzę, że w tym przypadku największe efekty byłyby gdybym pracowała z Łukaszem indywidualnie (oczywiście pod okiem specjalistów) i z możliwością stopniowego wprowadzania na teren szkoły, ponieważ miałam z nim najlepszy kontakt :)
Zeszyty dodane X.2017 r.
